زن ها و مردها:

این زن ها . . .

زن ها موجوداتی هستند که ناخواسته پیچیده اند در حالی که از این پیچیدگی ها رنج می برن و من هیچگاه قادر به درک اون ها نبوده ام. تنها کاری که تونستم بکنم این بود که همونی باشم که اون ها می خوان.

من پسری هستم که از کودکی بین زن ها و دختر ها بزرگ شدم. با احساساتشون، با حرف هاشون و با افکارشون آشنا هستم. واسم قابل حدس هستن اما هیچ وقت نتونستم اون ها رو پیش بینی کنم. می شه حدس زد اما همیشه حدس هات با حقیقت یکی نمی شه.

نه از نگاهشون تونستم حقیقت رو بخونم نه از حرف هاشون. برای این که اگه بخوان دروغ ترین چیز دنیا رو به صورت حقیقتی انکار ناپذیر در میارن و تو فقط مجبوری قبول کنی چون می تونن کاری کنن که چشم هاشون دروغ نگه.

وقتی از خودشون می پرسم چرا، چرا این جوری هستید ؟ فقط می گن:"نمی دونیم".

اونقدر بزرگن که بزرگترین آدم دنیا باشن، مادر باشن. و اونقدر قوی هستن که بزرگترین مردها هم می تونن بهشون تکیه بدن. اما همون ها می تونن هزاران نفر رو با کینه آتیش بزنن.

و حالا مرد ها . . .

مردها نقطه ای با زاویه ی 90 درجه از زنها هستن. مقابلشون نیستن. با اینکه در کنارشونن، در کنارشون هم نیستن.

مردها موجوداتی هستن که دوست دارن پیچیده باشن، چون فکر می کنن پیچیدگی بزرگی و بزرگی قدرت میاره. دوست دارن بزرگ باشن چون همشون بزرگ بودن رو ستایش می کنن. اما این راه که می رن به ترکستانه . . .

یه وقت فکر نکنید من بدیه مردها رو می گم ها، نه دارم ازشون انتقاد می کنم چون خودم و همجنس های خودم رو خوب می شناسم. اما زن ها رو همون قدر که نوشتم می شناسم نه کمتر نه بیشتر.

 مرد ها نمی دونن بزرگی با بالا تر رفتن حاصل نمی شه و هر چی بالاتر بری محکم تر می خوری زمین و -2gh √V= حالا برو بالا، شتاب همیشه ثابته و بدیه قضیه هم اینه که از اول می دونی جواب معادله منفی در میاد.

من مرد ها رو درک نمی کنم، اگه هرمون مردانگیت بیشتر باشه پولدارتری و اگه پولدار باشی زن ها رو واسه افتخار می خوای و برای به قول خودشون بزرگتر شدن . . . (فکر نکنید من از روی عقده ی پولدار شدن این حرف رو زدنم، نه خیر به اندازه ی کافی دستم به دهنم می رسه)

وای وای وای

چقدر بزرگتر شدن ؟؟؟

بزرگ که نمی شن، اما اونقدر باد می کنن که دیگه هیچ کجا، جا نمی گیرن.

اندازه ی یک کلون بار الکترونیکی هم که بزرگ باشی، آخرش می شی یه رعد و برق و می خوری زمین و یه صدای بببوووممم و دیگه هیچی. کی یادش می مونه که تو صدا کردی و روشن شدی ؟

اما اگه واقعاً مرد باشی و خوب فکر کنی می بینی که قوی ترین چیز دنیا اتمه با اندازه ی یک انگستروم.

مردهای بزرگ کوههایی هستند که توی زمین ریشه دارن. تا سرت رو بالا نگیری نمی بینیشون. اما اون ها همیشه پایین رو نگاه می کنن و تا یادشون نره که توی خاک، روی زمین، این پایین ریشه دارن.

و در آخر . . .

مردها و زن ها در کنار هم معنا پیدا می کنن، بزرگ می شن و به کمال می رسن و هر دو ناقص و متناهی هستند. انسان ها تنها موجوداتی هستند که معادلات ریاضی رو به هم میزنن. اگه انسان ها با هم جمع بشن به توان هم می رسن و اون وقته که واقعاً بزرگ می شن.

که خدا گفت:"برای شما جفت هایی آفریدیم از جنس خودتان که در کنار هم آرام گیرید"

(نه در مقابل هم!!!)