فضول:

چرا انسان ها فضول به دنیا اومدن، فضول زندگی می کنن و فضول از دنیا می رن ؟!!!

طرف صحبتم با همه است، نگید فضول نیستید که خندم می گیره، چون اگه آدم هستید این تو خون همه تون هست.

شاید به عقیده ی بسیاری از شما کلمه ی کنجکاو بهتر و مناسب تر از کلمه ی فضول باشه اما من فضول رو ترجیه می دم چون از نظر معنایی به اون چیزی که من در ذهن ناقصم دارم نزدیک تر و شبیه تره. کنجکاوی مقدسه و باعث پیشرفت می شه با این فکرا خرابش نکنین.

چند روز پیش توی پیغام های خصوصیه دوستم بودم، بزرگ نوشته شده بود "1 New Message" با خودم گفتم نه نیما تو این کار رو نمی کنی و نکردم. کارهام که تموم شد ناخداگاه (ناخداگاهم نبود) روی "1 New Message" کلیک کردم در همون لحظه پشیمون شدم اما دیگه دیر بود و پیغام به صورت بزرگ و خوانا جلوی چشم های من بود و عذاب وجدان ...

درسته چیز خاصی نوشته نشده بود اما من با باطن کارم مخالف بودم، اگه صحبت خصوصی بود، اگه جمله ای خانوادگی بود، اون موقع چی کار می کردم ؟؟؟

از این جا به بعد رو از بُعد شخصی می نویسم:

من یه آدم فضولم و تو کار مردم سرک می کشم و دوست دارم از اونا سر در بیارم پس یه آدم منفور و ترد شده توی جامعه خواهم بود.

فضولی غرور می یاره، این رو از اونجا می گم که منه فضول در تمام مدت که با اطرافیانم هستم، فکر می کنم که همه چیز رو از اونا می دونم پس چی می شه ؟؟ به خودم مغرور می شم.

آی چقدر این حس بده ...

دو چیز خود صاحبش رو می کشه، یکی حسادت و دیگری غرور، غرور آدم رو از ارتفاع به پایین پرت می کنه و به حتم با مغز به زمین می خوری و هیچ راه فراری نیست مگه این که به جاذبه غلبه کنی. اما راه اصلی خشکوندن ریشه و پیشگیریه، اونم تموم کردن فضولیه.

اگه دیدی منه فضول تو کارت فضولی کردم و لنگم رو از گلیمم دراز کردم باید جلوم یه دیوار بکشی، برای فضولی هیچ حد و مرزی وجود نداره. اگه این کار رو کردی و جلوم رو گرفتی در حقم لطف کردی و دوستم داری پس ازت متشکرم که به من توجه داری و دوست خوبی برای من هستی.