اضطراب رضا

داستان از اونجایی شروع شد که قرار شد واسه مسابقه ی تکواندو کٌچ رضا بشم. (کچ که می دونین چیه ؟ همون که بیرون می ایسته می گه لنگش کن.) اینم اضطراب داشت خفن، یه اضطراب می گم یه اضطراب می شنوی. راند اول که داشت شروع می شد بهش گفتم: "هر وقت گفتم راست با پای چپ بزن تو سر و صورتش" اونم گفت: "باشه حلّه" و رفت تو زمین و بازی شروع شد، داد زدم گفتم: "راست" دیدم راست رو پرت کرد گفتم: "راست" بازم راست رو زد. هیچی دیگه همین طور گذشت و اومد بیرون اونم با سر و صورت سرخ، از اضطراب داشت می مرد تازه 2 امتیازم عقب بود. گفتم: "رضا من رو ببین، پای چپ رو بزار جلو پای راستم بزار عقب هر وقت گفتم راست چپ رو بزن" این بار گفت: "حلّه" و رفت تو زمین. گفتم: "راست" دیدم راست رو پرت کرد گفتم: "راست" بازم راست رو زد. هیچی اومد بیرون اونم با 4 امتیاز عقب. گفتم: "رضا به خودت مسلط باش و هر هیچی گفتم چپ رو بزن. بازم گفت: "حلّه" رو رفت تو زمین. گفتم: "چپ" راست رو زد گفتم: "راست"، راست رو زد گفتم: "بالا" راست رو رفت گفتم: "پایین" راست رو زد گفتم: "جلو" راست رو زد گفتم: "عقب" راست رو زد گفتم: "نزن" راست رو زد گفتم: "بزن" راست رو زد . . . هیچی دیگه باخت و اومد بیرون. گفتم: "چرا چپ رو نزدی؟" برگشت گفت: "آخه کی گفتی ؟؟؟؟؟؟؟".

آخه به نظر شما اینم آدمه من کچش کنم ؟؟؟